سابقه اینها به روزهای آغاز جنبش انقلابی باز می‌گردد. «شی» معتقد است که حاکمیت حزبی تجدید حیات یافته برای بقا و پیشرفت چین حیاتی است و او از مدارس و دانشگاه‌های حزبی خواست تا مقام‌هایی را پرورش دهند که با افتخار وفادار به این انگیزه باشند. «شی» در ماه مارس خطاب به صدها مقام جوان حزب در مدرسه مرکزی حزب کمونیست گفت:«حزب ما برای رسیدن به جایی که امروز هست به مبارزه متکی بوده و برای بقا در آینده هم بی‌تردید به مبارزه متکی خواهد بود. خطرات و آزمون‌های پیش رو کمتر از گذشته نخواهد بود.»
بیشتر بخوانید:
حزب کمونیست چین چگونه دوام آورده است؟
«کریس باکلی» و «کیث برادشر» در گزارش ۴ جولای برای نیویورک تایمز نوشتند، به نظر می‌رسد هیچ مخاطبی به اندازه دانش آموزان و دانشجویان مدارس دولتی حزب کمونیست پذیرای سخنان و پیام‌های «شی» نباشند. این مدرسه سالانه ده‌ها هزار مقام حزبی را بیرون می‌دهد. به آنها دکترین‌های سیاسی، تاریخ حزب، اقتصاد و دیگر موضوعات سیاسی آموخته می‌شود و ایده‌های «شی» اکنون هسته اصلی برنامه‌های این مدارس و دانشگاه‌هاست. «وانگ شیکوان»، استاد یک مدرسه نخبه پرورِ دیگرِ حزبی و « آکادمی رهبری اجرایی پودونگ» در شانگهای، می‌گوید:«شی اصول سیاست راهنمای چین معاصر» را ارائه داد. مقام‌ها و مسوولان این آکادمی می‌گویند که این مدرسه بیش از ۱۲۰ عنوان درسی دارد که از تئوری‌ها، ایده‌ها و نظرات آقای رئیس‌جمهور استفاده می‌کند.» از آنجا که «شی» رویکرد به شدت فزاینده و اقتدارگرایانه‌ای در قبال چین در پیش گرفته است، مدارس حزبی هم این رویکرد را دنبال کرده‌اند. «مدرسه مرکزی حزب» روزگاری محققان اصلاح‌طلبی را که به‌واسطه متمرکزسازی قدرت از سوی «شی» و سیاست‌های سختگیرانه رانده شده بودند تحمل و از آنها حمایت می‌کرد. مقام‌های جوان‌تر اکنون مهر مدرسه‌ای را بر پیشانی دارند که آنها را با روحیه رذیلانه بار می‌آورد. این نشان می‌دهد که آن سیاست مدارا و تساهل جای خود را به سیاست‌های سختگیرانه داده و نشان می‌دهد که چگونه رویکردها و مواضع «شی» بر روحیه اعضای این مدارس و عناوین درسی شان تاثیر می‌گذارد. «هوا چونینگ»، سخنگوی وزارت امور خارجه چین که یکی از شرکت کنندگان سال ۲۰۱۹ این مدارس و دانشگاه‌های حزبی بود انتقادات دولت‌های غربی را بی‌ادبانه پاسخ می‌دهد. «هوا» در مقاله‌ای برای کلاس‌های مدرسه حزبی که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد، نوشت:«داستان موفقیت چین، داستان موفقیت حزب کمونیست چین است.» او نوشت که این داستان «چراغ راهی است که به آینده روشنِ تلاش سوسیالیستی اشاره می‌کند». حزب کمونیست تقریبا از زمان تاسیس، دوره‌ها و عناوین درسی را برای آموزش اعضای خود برگزار کرده است.
نسل‌هایی از رهبران چین از این دوره‌ها و عناوین برای پرورش و تغذیه کادرهایی (آن‌گونه که خود می‌خواستند) استفاده کرده‌اند: در ابتدا انقلابی، سپس استقبال از اصلاحات سیاسی و اقتصادی در دهه ۱۹۸۰ و در دهه‌های اخیر با جلوه‌هایی از تکنوکراسی. «باکلی- برادشر» در بخش دیگری از گزارش خود نوشتند، مائو رئیس مدرسه حزب کمونیست بود. «شی» هم قبل از اینکه در سال ۲۰۱۲ به ریاست‌جمهوری برسد از روسای همین مدرسه بود. طی دهه ۱۹۸۰، رهبران اصلاح‌طلبی مانند «هو یاوبانگ» مدرسه را ترغیب کرد تا ایده‌هایی را برای دوره ای از آرامش سیاسی تولید و پرورش دهد. این روزها، آنها دوره‌هایی در زمینه عملیات مدیریت شهر، حومه شهر، شهرستان یا استان ارائه می‌دهند: اینکه چگونه اعتراضات را متفرق یا چگونه مقام‌ها را برای ارتقا برگزینند.
در یکی از کلاس‌های حزبی به مقام‌ها آموزش داده می‌شد که چگونه در مناطق سیل زده چکمه به پا کرده و خود را آغشته به گل و لای و باران کنند تا به مردم نشان دهند که در میان آنها هستند و با درد و رنج آنها احساس اشتراک و همدردی می‌کنند. در یکی از این دوره‌ها، دانش آموزان و دانشجویان چگونگی کنترل بحران‌هایی مانند شورش‌ها و فجایع طبیعی را در این آکادمی‌ها می‌آموزند. در کلاسی دیگر به آنها نحوه انجام مصاحبه، مدیریت آن و چگونگی تعامل با میهمانان خارجی آموخته می‌شود.
