به گزارش سایت تجارت ایران و چین به نقل از دنیای‌اقتصاد : «مائوی قرن۲۱» لقب شی جین پینگ، رئیس‌جمهور ۷۰ ساله چین است؛ چراکه او بعد از مائو قدرتمندترین رهبر چین با وسیع‌ترین اختیارات است. اگرچه بعد از بنیان‌گذار چین کمونیستی تصمیم بر این گرفته شد که در راستای محدود کردن قدرت رئیس‌جمهور «کنترل و توازن»هایی بر قدرت نفر اول کشور وضع شود؛ اما در دوران شی تمام این محدودیت‌ها کنار گذاشته شد. در سال۲۰۱۸ همزمان با اصلاح قانون اساسی، زمینه برای سومین دوره قدرت شی هموار شد. او در دوره سوم ساختار قدرت را تغییر داد؛ به‌گونه‌ای‌که بسیاری از نخبگان وفادار به خود را وارد ساختار کرد. او در کسوت فرمانده کل نیروهای مسلح، رهبر حزب و رئیس دولت اختیارات گسترده‌ای دارد. او حزب را بر تمام ارکان دیگر قدرت برتری داد. به عبارت دیگر حزب همه‌کاره است و دولت نقشی حاشیه‌ای دارد. شی همچنین یک کمیسیون امنیت ملی در چارچوب حزب دایر کرد که قدرت بیشتری به او برای ریشه‌کن کردن تهدیدات سیاسی احتمالی می‌بخشد. در این شرایط روزنامه نیویورک‌تایمز در گزارشی تصویری از ساخت جدید قدرت در چین رونمایی کرده و اقدامات شی در جهت محدودسازی تصمیمات جمعی و حزبی و همچنین کنش‌های مرتبط با تثبیت قدرتش را در قالب اینفوگرافی به نمایش گذاشته است.
شی جین‌پینگ، رئیس‌جمهور ۷۰ ساله چین را «مائوی قرن۲۱» لقب داده‌اند، چه او بعد از مائو قدرتمندترین رهبر چین با وسیع‌ترین اختیارات است. اگرچه بعد از مائو تصمیم بر این گرفته شد که در راستای محدود کردن قدرت رئیس‌جمهور «کنترل و توازن»هایی بر قدرت نفر اول کشور وضع شود؛ اما در دوران شی تمام این محدودیت‌ها کنار زده شد. در سال۲۰۱۸ که قانون اساسی اصلاح شد زمینه برای سومین دوره قدرت شی هموار شد. او پس از دوره سوم ساختار قدرت را تغییر داد؛ به‌گونه‌ای که (الف) بسیاری از نخبگان وفادار به خود را وارد ساختار کرد (ب) او در کسوت فرمانده کل قوا، رهبر حزب و رئیس دولت، اختیارات گسترده‌ای دارد (ج) او حزب تک‌نفره را بر تمام ارکان دیگر قدرت برتری داد.
به عبارت دیگر حزب و دولت را به حاشیه برده است (د) شی همچنین یک کمیسیون امنیت ملی در چارچوب حزب دایر کرد که قدرت بیشتری به او برای ریشه‌کن کردن تهدیدات سیاسی احتمالی می‌بخشد. شهروندان چین رئیس‌جمهور خود را «شاهزاده» یا «آقازاده» می‌نامند؛ زیرا او فرزند یکی از نخبگان ارشد چینی است. با این حال، عصر شی آغاز عصر حاکمیت تک‌نفره در چین است. افزون بر این، کنترل سفت و سختی هم بر نهادهای دولتی و هم بر شهروندان چینی اعمال می‌شود. استدلال شی این است که اگرچه شهروندان زیر نظارت هستند؛ اما در عوض به آنها رفاه، ثبات و غرور ملی داده شده است. شی بر این باور است که چین در دنیایی هابزی قرار دارد که در آن جنگ و بی‌ثباتی و افول دموکراسی حرف اول را می‌زند. البته این به این معنا نیست که چینی‌ها سر به راه باشند.
«کووید صفر» در سال۲۰۲۲ نشان داد که سیاست‌های سرسختانه می‌تواند جرقه‌های اعتراض را دامن زند. پس از اقدامات سخت‌گیرانه شی درباره شرکت‌های خصوصی و بازداشت رهبران آنها و مصادره کردن شرکت‌ها اکنون سخت در تلاش است تا آب رفته را به جوی برگرداند و اعتماد از دست رفته را بازگرداند. شرایط در چین به‌گونه‌ای است که حتی مقام‌ها آب خوردن خود را با شی چک می‌کنند. در صورت استعفا یا درگذشت او چه بر سر چین خواهد آمد؟ آیا ساختاری که او چیده است متلاشی خواهد شد یا به‌عنوان میراث به جانشین او خواهد رسید؟
