جمعیت چین برای دومین سال متوالی کاهش یافته و نگرانی در مورد رشد آتی دومین اقتصاد بزرگ جهان را به همراه داشته است.
به گزارش سایت تجارت ایران و چین بی بی سی گزارش داده است که، آماری که روز چهارشنبه ۱۷ ژانویه منتشر شده نشان می‌دهد که جمعیت چین در پایان سال ۲۰۲۳ به ۱.۴۰۹ میلیارد نفر (یک میلیارد و چهارصد ونه میلیون نفر) رسید که نشان می‌دهد نسبت به پایان سال ۲۰۲۲ حدود ۲.۰۸ میلیون نفر کاهش یافته است.
این رقم دو برابر کاهش جمعیت در پایان سال گذشته است در حالیکه سال گذشته هم اولین سال در شصت سال اخیر بود که جمعیت چین کاهش می‌یافت.
اما کارشناسان می‌گویند با توجه به رشد طبقه شهری و نرخ پایین زاد ولد در میان این طبقه در چین، چنین کاهشی قابل پیش‌بینی بوده است.
به گفته آنان، روند تغییر جمعیت در چین مشابه الگوی کشورهایی است که اقتصاد و جامعه آنها دستخوش پدیده «صنعت‌زدایی» سریع شد و اشتعال در بخش خدمات با سرعت رشد کرد.
پروفسور استوارت گیتل باستن، کارشناس سیاست جمعیت در دانشگاه علوم و فناوری هنگ‌کنگ، گفته است: «این کاهش تعجب‌آور نیست. چین دارای یکی از پایین‌ترین نرخ‌های باروری در جهان است و بنابراین، آنچه که روی می‌دهد این است که رشد جمعیت متوقف می‌شود و سپس رو به کاهش می‌گذارد.»
به گفته پرفسور گیتل باستن، «مسیر رشد جمعیت اکنون به اصطلاح قفل شده و این آمار نشانه دوره جدید رکود یا کاهش جمعیت در چین است.»
دولت چین روز چهارشنبه اعلام کرد که نرخ زاد ولد اکنون به ۶.۳۹ در هر ۱۰۰۰ نفر رسیده که با نرخ زاد ولد در سایر اقتصادهای پیشرفته شرق آسیا مانند ژاپن و کره جنوبی قابل مقایسه است.
در دهه ۱۹۸۰، اجرای سیاست بحث‌برانگیز دولت برای کنترل جمعیت زیاد چین باعث کاهش نرخ زاد ولد در آن زمان شد.
در سال ۲۰۱۵، دولت چین به منظور جلوگیری از کاهش جمعیت، این سیاست را کنار گذاشت و در عوض، به اعلام مشوق‌هایی مانند پرداخت یارانه مبادرت کرد تا مردم را به تشکیل خانواده ترغیب کند. در سال ۲۰۲۱، سیاست محدودیت سه فرزند برای هر زوج نیز لغو شد.
با این حال، این رویکرد تاثیر چندانی بر نگرش جوانان ساکن شهرهای مدرن نداشته است که در توجیه عدم تمایل به داشتن فرزند، به عوامل بازدارنده‌ای مانند هزینه بالای زندگی و اولویت‌های شغلی به خصوص پس از یک دوره سه ساله محدودیت ناشی از شیوع کرونا اشاره می‌کنند.
وانگ چنگی، زن ۳۱ ساله ساکن پکن، در این مورد گفته است که «من و شوهرم می‌خواهیم بچه دار شویم، اما فعلا از عهده هزینه آن بر نمی‌آییم.»
خانم وانگ به بی‌بی‌سی گفت که او و شریک زندگی‌اش باید برای تأمین هزینه‌های داشتن فرزند به خصوص با توجه به مخارج هزینه سنگین مدرسه، برای سه سال دیگر پول پس‌انداز کنند.
او می‌گوید: «من می‌خواهم تا زمانی که جوان هستم باردار شوم زیرا برای سلامتی من بهتر است؛ با این حال، فعلاً پول کافی نداریم و در نتیجه، بچه‌دار شدن من باید به تعویق بیفتد هر چند گاهی از این وضعیت احساس نگرانی شدید می‌کنم.»
در پی انتشار آمار جدید، کارشناسان به نقش همه‌گیری کرونا در تسریع روند کاهش نرخ تولد در چین اشاره کردند اما افزودند که در مجموع، ملاحظات اقتصادی در این زمینه مهمتر بوده است.
روز چهارشنبه، کاربران اینترنت چین نیز فشار هزینه زندگی را در این زمینه مقصر دانستند.
یکی از کاربران در یک کامنت پر خواننده در سامانه ویبو نوشت: «اگر به مردم اجازه بدهید راحت‌تر و با امنیت بیشتری زندگی کنند، مسلماً افراد بیشتری مایل خواهند بود بچه داشته باشند..»
در سال ۲۰۲۳ و در پی شیوع کرونا، مشکلات اقتصادی چین به خصوص بحران مسکن، کاهش مصرف و بیکاری جوانان در کانون توجه قرار گرفت.
آمار منتشر شده جدید، وجود این مشکلات را تأیید می‌کند.
براساس این آمار، نرخ رشد اقتصادی چین به یکی از پایین‌ترین ارقام طی بیش از سه دهه گذشته کاهش یافت و تولید ناخالص داخلی با رشدی معادل ۵.۲ درصد، به ۱۲۶ تریلیارد یوآن (معادل ۱۷.۵ تریلیارد دلار) در سال ۲۰۲۳ رسید.
به استثنای دوره شیوع کرونا که نرخ رشد تولید ناخالص داخلی به ۳ درصد در سال ۲۰۲۲ تنزل کرده بود، نرخ رشد در سال گذشته پایین‌ترین نرخ اقتصادی چین از سال ۱۹۹۰ به‌این سو بوده است.
آخرین آمار جمعیتی احتمالاً نگرانی در مورد آینده اقتصادی چین را تشدید می‌کند به خصوص اینکه نیروی کار فراوان در چین محرک اصلی رشد اقتصادی این کشور بوده است.
با افزایش جمعیت بازنشستگان که پیش‌بینی می‌شود با یک رشد ۶۰ درصدی تا سال ۲۰۳۵ به ۴۰۰ میلیون نفر افزایش یابد، چین با فشار فزاینده بر نظام‌های مراقبت‌های بهداشتی و بازنشستگی خود مواجه خواهد شد.
در عین حال، کارشناسان معتقدند که این کشور هنوز هم دارای زمان و منابع کافی برای مدیریت روند انتقال نیروی کار است.
پروفسور گیتل باستن گفته است که «چین هیچ تفاوتی با سایر کشورهایی ندارد که دستخوش پدیده صنعتی‌زدایی سریع شدند و بخش اصلی نیروی کار آنها به بخش خدمات انتقال یافته است. در این فرآیند، جمعیت کشور تحصیل‌کرده‌تر، دارای مهارت بالاتر و سالم‌ترمی‌شود و مردم می‌خواهند به جای کار در کارخانه یا بخش ساختمان، در شغل‌های دیگری کار کنند.»
به گفته او «دولت از این موضوع آگاه است و در یک دهه گذشته برای آن امر برنامه‌ریزی کرده است و انتظار می‌رود که در همین مسیر پیش برود.»
طبق گزارش سازمان ملل، در سال گذشته، چین که زمانی پرجمعیت‌ترین کشور جهان بود بعد از هند در رده دوم قرار گرفت. جمعیت هند در سال گذشته به ۱.۴۲۵ میلیارد نفر رسید.
انتهای پیام/
