با گسترش همکاریهای چین و افغانستان، پیشبینی میشود، رشد تجارت میان این دو کشور به ۳.۵ میلیارد دلار برسد.
به گزارش تجارت ایران و چین، به نقل از ایرنا، ارتباط چین و افغانستان برای هر دو طرف مزیتهایی به همراه دارد، این ارتباط به رشد تجارت و اقتصاد افغانستان کمک میکند، همچنین موضوع امنیت را برای چین در اولویت سیاست خارجی قرار میدهد. رابطه این دو کشور از طریق اتصال دالان واخان امکانپذیر است.
به گزارش ایرنا به نقل از اوراسیا ریویو ، شاید یکی از بداقبالیهای افغانستان این باشد که این کشور گذرگاهی به چین ندارد. اگر چنین گذرگاهی داشت، شرایط وضعیت سیاسی و نظامی این کشور بسیار متفاوت میبود، و جنبش چپگرای افغانستان که متکی به چین بود در دهه ۱۹۸۰ ناپدید نمیشد.
چین و افغانستان یک مرز مشترک ۴۶ مایلی با گذرگاه “وخجیر” دارند اما این مرز در ارتفاع ۵ هزار متری و با اختلاف ساعتی به میزان ۳.۵ ساعت، بیشترین میزان تغییر رسمی ساعت در میان مرزهای بینالمللی است. با این حال، گذرگاه وخجیر یک گذرگاه رسمی نیست و در طرف افغانی هیچ جادهای منتهی به این گذرگاه وجود ندارد هرچند اینجا بخشی از جاده ابریشم بوده است.
بیشتر بخوانید:
در این گزارش به نقل از شبکه خبری “سی جی تی ان” چین آمده است: در حالی که به نظر میرسد پکن علاقمند به اتصال مستقیم چین به افغانستان از طریق “واخان” و “پامیر” است، نشانههای اندکی در حال ظاهر شدن است. بنا به گزارش روزنامه “هشت صبح” افغانستان، “وانگ یو” سفیر چین در افغانستان در کنفرانسی خبری در روز ۹ مه گفت که چین در حال رایزنی با دولت افغانستان درباره ابتکار “کمربند و راه” به منظور احیای بخشی از جاده ابریشم در افغانستان از طریق “کریدور واخان” است .
دولت افغانستان با استناد به این خبرهای مثبت، فورا طرح ساخت یک بزرگراه ۵۰ کیلومتری در مناطق صعب العبور را برای دسترسی به چین از طریق جاده برای اولین بار در تاریخ مطرح کرد. این پروژه ۵ میلیون دلار هزینه دارد و اجرای آن یک سال و نیم زمان خواهد برد. این بزرگراه از استان بدخشان شروع میشود و تا پایان منطقه واخان امتداد مییابد که تقریبا به مرز چین میرسد.
روشن است که این طرح دوراندیشانه به نظر میرسد اما ماهیت طرح اتصال مجدد افغانستان به چین برای همه افغانها مهم و جالب است. افغانستان در ابتدا به علت نگرانیهای امنیتی ، بخشی از طرح کمربند و راه نبود. اما این وضعیت خیلی زود تغییر کرد چرا که چین تصمیم گرفت افغانستان را از طریق کریدور اقتصادی چین – پاکستان (CPEC) به طرحهای کلی و گسترده خود برای منطقه متصل نماید.
به گفته “م.ح . قیومی” وزیر سابق، جابجایی کالا ، انرژی و داده سه حوزهای است که افغانستان در چهارجوب طرح کمربند و راه در آنها مزیت منحصر به فرد دارد و این مساله در یادداشت تفاهمی که دو کشور در سال ۲۰۱۶ امضا کردند بازتاب پیدا کرده است. تاکنون افغانستان و چین چند پروژه مانند “جاده ابریشم دیجیتال” ، پروژه حمل و نقل ریلی ویژه چین – افغانستان، پروژه راه آهن پنج کشور و کریدور هوایی کابل – ارومچی را در دستور کار قرار دادهاند.
دسترسی مستقیم افغانستان به چین، علاوه بر تسهیل تجارت و اتصال مستقیم تولیدکنندگان چینی به بازار افغانستان، اهمیت روابط کابل با پکن را افزایش میدهد و امنیت در افغانستان به یک اولویت تبدیل میشود.
چین دومین شریک تجاری بزرگ افغانستان (با ارزش تجارت به میزان ۱.۱۹ میلیارد دلار) است و تصور بر این است که تجارت دو کشور در صورت ایجاد دسترسی مستقیم به چین سه برابر میشود و به ۳.۵ میلیارد دلار در سال خواهد رسید.
برآورد میشود که منابع طبیعی افغانستان مانند لیتیوم، آهن، مس و کبالت حدود ۳ تریلیون دلار ارزش داشته باشد. این منابع طبیعی میتواند منبع بزرگی برای جذب سرمایهگذاری مستقیم خارجی باشد و منبع بزرگی از مواد خام برای همه مشارکتکنندگان در طرح “کمربند و راه” باشد .
افغانستان از لحاظ جغرافیایی بین جنوب آسیا، آسیای مرکزی، چین و خاورمیانه واقع شده و میتواند تمام این مناطق را به هم متصل سازد. این مساله بخصوص برای ترانزیت از آسیای میانه غنی از انرژی به جنوب آسیای فقیر از لحاظ انرژی حائز اهمیت است. بعلاوه افغانستان پتانسیل تولید حدود ۲۳ هزار مگاوات برق آبی برای صادرات را دارد.
اگر چین هدایت و رهبری جهان در زمینه توسعه زیرساخت را بر عهده بگیرد، دسترسی به گذرگاه وخجیر برای دو کشور کار سختی نخواهد بود.
نگرانیهای فزاینده امنیتی ناشی از خروج نیروهای آمریکا – ناتو از افغانستان قابل درک است. در این شرایط، ایفای نقش فعالتر در توسعه افغانستان چالش برانگیز به نظر میرسد اما گشایش یک گذرگاه دو طرفه برای (انتقال) کالا همواره می تواند یک شروع باشد.
انتهای پیام
